اثر کود مرغی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی بر برخی ویژگی های کمی و کیفی گندم در شرایط دیم

مصرف بی رویه کودهای شیمیایی سبب عدم توازن عناصر غذایی بویژه عناصر کم مصرف در خاک شده و منجر به کاهش جذب عناصر آهن، روی و منگنز توسط گیاه شده است. به علاوه شرایط آهکی و قلیایی خاک های استان آذربایجان شرقی از عوامل محدود کننده جذب عناصر کم مصرف می باشد. بدین منظور جهت بررسی اثرات عناصر ریزمغذی و کود آلی مرغی بر برخی خصوصیات گندم رقم سرداری، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمارها شامل عناصر کم مصرف سولفات آهن، سولفات روی، سولفات منگنز، سولفات آهن + سولفات روی، سولفات آهن+ سولفات منگنز، سولفات روی + سولفات منگنز، کود مرغی، کود آلی مرغی + سولفات آهن، کود مرغی + سولفات روی، کود مرغی + سولفات منگنز و کود مرغی + سولفات آهن + سولفات روی + سولفات منگنز به همراه شاهد بود. آهن، روی، منگنز به ترتیب با غلظت های 1، 3 و 1 در هزار مصرف شدند. نتایج نشان داد که کاربرد تلفیقی عناصر کم مصرف و کود آلی سبب افزایش درصد نیتروژن و محتوای پروتئین دانه گردید. به طوری که کاربرد تلفیقی کم مصرف ها و کود مرغی عملکرد دانه، عملکرد پروتئین، درصد پروتئین و درصد پتاسیم را به ترتیب 86/44، 24/54، 38/6 و 86/41 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین درصد فسفر دانه با کاربرد سولفات آهن و بعد از آن با کاربرد همزمان سولفات آهن و کود مرغی مشاهده شد. به طور کلی، عناصر کم مصرف و کودهای آلی با تأثیر بر جذب عناصر پرمصرف خاک سبب بهبود عملکرد و کیفیت دانه گندم خواهند شد.